docs/pl_PL/hidden-services.wml (ea860767f) - tor-webwml.git

hidden-services.wml

## translation metadata
# Revision: $Revision: 23689 $
# Translation-Priority: 3-low
#include "head.wmi" TITLE="Tor: Hidden Service Protocol" CHARSET="UTF-8"
<div id="content" class="clearfix">
  <div id="breadcrumbs">
    <a href="<page index>">Start &raquo; </a> <a href="<page
docs/documentation>">Dokumentacja &raquo; </a> <a href="<page
docs/hidden-services>">Usługi Ukryte</a>
  </div>
  <div id="maincol"> 
    <h2>Tor: Protokół Usług Ukrytych</h2>
    <hr>
    
    <p>
    Tor umożliwia użytkownikom ukrywanie swojego miejsca pobytu podczas
oferowania różnych rodzajów usług, jak publikowanie w sieci czy serwer
wiadomości. Korzystając z "punktów spotkania" Tora, inni użytkownicy Tora
mogą łączyć się z tymi usługami i żadna ze stron nie będzie znała tożsamości
sieciowej drugiej strony. Ta strona opisuje techniczne szczegóły protokołu
spotkania. Bardziej bezpośrednie jak-to-zrobić znajduje się na naszej
stronie <a href="<page docs/tor-hidden-service>">konfiguracji usług
ukrytych</a>.
    </p>
    
    <p>
    Usługa ukryta musi ogłosić swoje istnienie w sieci Tora zanim klienci będą
mogli się z nią skontaktować. W tym celu usługa wybiera losowo kilka
przekaźników sieci, tworzy do nich obwody i prosi, by stały się one
<em>punktami przedstawiającymi</em> ją, poprzez przekazanie im swojego
klucza publicznego. Na poniższych obrazkach linki zielone to linki obwodu, a
nie połączenia bezpośrednie. Używanie pełnych obwodów Tora utrudnia
komukolwiek powiązanie punktów przedstawiających z adresem IP usługi
ukrytej.Podczas gdy punktom przedstawiającym i innym przekazywana jest
tożsamość usługi ukrytej (klucz publiczny), nie chcemy, by znały tożsamość
serwera tej usługi (adresu IP).
    </p>
    
    <img alt="Usługi ukryte Tora, krok 1" src="$(IMGROOT)/THS-1.png">
    
    <p>
    Krok drugi: usługa ukryta tworzy <em>deskryptor usługi ukrytej</em>,
zawierający podsumowanie jej punktów przedstawiających i jej klucz
publiczny, oraz podpisuje go swoim kluczem prywatnym. Deskryptor ten jest
wysyłany do rozproszonej tablicy haszowanej. Deskryptor ten będzie
znajdowany przez klientów żądających połączenia z XYZ.onion, gdzie XYZ jest
składającą się z 16 znaków nazwą w sposób jednoznaczny otrzymaną z klucza
publicznego usługi ukrytej.  Po wykonaniu tego kroku, usługa ukryta jest
uruchomiona.
    </p>
    
    <p>
    Mimo iż używanie nazwy wygenerowanej automatycznie wydaje się niepraktyczne,
ma to ważny cel: wszyscy &ndash; łącznie z punktami przedstawiającymi,
serwerami katalogowymi, i oczywiście klientami &ndash; mogą sprawdzić, że
faktycznie łączą się z właściwą usługą ukrytą.  Przeczytaj też <a
href="https://zooko.com/distnames.html">Domniemanie Zooko</a> mówiące, że
spośród Zdecentralizowanego, Bezpiecznego i Czytelnego-dla-ludzi można
uzyskać co najwyżej dwa. Może jednego dnia ktoś zaimplementuje projekt <a
href="http://www.skyhunter.com/marcs/petnames/IntroPetNames.html">Petname</a>
dla nazw usług ukrytych?
    </p>
    
    <img alt="Usługi ukryte Tora, krok 2" src="$(IMGROOT)/THS-2.png">
    
    <p>
    Krok trzeci: Klient chcący połączyć się z usługą ukrytą musi najpierw poznać
jej adres onion. Po zrobieniu tego, klient może zacząć połączenie od
pobrania deskryptora z rozproszonej tablicy haszowanej. Jeśli istnieje
deskryptor dla XYZ.onion (usługa ukryta może być offline, dawno nieaktualna
lub może być literówka w adresie), klient zna zestaw punktów
przedstawiających i właściwy klucz publiczny, którego ma używać. W tym
czasie klient tworzy obwód do innego losowo wybranego przekaźnika i prosi
go, by stał się <em>punktem spotkania</em>, przekazując mu jednorazowy
klucz.
    </p>
    
    <img alt="Usługi ukryte Tora, krok 3" src="$(IMGROOT)/THS-3.png">
    
    <p>
    Kork czwarty: Gdy deskryptor jest obecny i punkt spotkania jest gotowy,
klient tworzy wiadomość <em>początkową</em> (zaszyfrowaną kluczem publicznym
usługi ukrytej), zawierającą adres punku spotkania i ten sam klucz
jednorazowy. Klient wysyła tę wiadomość do jednego z punktów
przedstawiających z prośbą o dostarczenie jej do usługi ukrytej. Tu także
cała komunikacja odbywa się przez obwody Tora: nikt nie może powiązać
wysłania wiadomości początkowej do adresu IP klienta, więc klient pozostaje
anonimowy.
    </p>
    
    <img alt="Usługi ukryte Tora, krok 4" src="$(IMGROOT)/THS-4.png">
    
    <p>
    Krok piąty: Usługa ukryta odszyfrowuje wiadomość początkową klienta i
znajduje adres punktu spotkania wraz z kluczem jednorazowym. Usługa tworzy
obwód do punktu spotkania i wysyła do niego klucz jednorazowy w wiadomości
spotkania.
    </p>
    
    <p>
    W tym momencie ważny jest fakt, że usługa ukryta trzyma się ciągle tych
samych <a
href="<wikifaq>#Whatsthisaboutentryguardformerlyknownashelpernodes"
>wejściowych węzłów-strażników</a> w czasie tworzenia nowych obwodów. W
innym przypadku napastnik mógłby prowadzić własny przekaźnik sieci i zmusić
usługę ukrytą do tworzenia dowolnej liczby obwodów z nadzieją, że jego
przekaźnik zostałby wybrany na punkt wejścia i poznałby adres IP usługi
ukrytej poprzez analizę czasów.  Ten atak został opisany przez
&Oslash;verlier'a i Syversona w ich dokumencie pod tytułem <a
href="http://freehaven.net/anonbib/#hs-attack06" >Znajdowanie Ukrytych
Serwerów (Locating Hidden Servers)</a>.
    </p>
    
    <img alt="Usługi ukryte Tora, krok 5" src="$(IMGROOT)/THS-5.png">
    
    <p>
    W ostatnim kroku punkt spotkania powiadamia klienta o pomyślnym nawiązaniu
połączenia.  Po tym fakcie zarówno klient, jak i usługa ukryta mogą używać
swoich obwodów do punktu spotkania do łączności między sobą. Punkt spotkania
po prostu przekazuje wiadomości (zaszyfrowane na całej trasie od odbiorcy do
nadawcy) od klienta do usługi ukrytej i na odwrót.
    </p>
    
    <p>
    Jednym z powodów niekorzystania z obwodu przedstawiającego do właściwego
połączenia jest to, że żaden węzeł nie powinien wydawać się być
odpowiedzialnym za daną usługę ukrytą. To dlatego punkty spotkania nigdy nie
poznają tożsamości usługi ukrytej.
    </p>
    
    <p>
    W ogólnym przypadku, połączenia między klientem a usługą ukrytą składa się z
6 przekaźników: 3 z nich zostały wybrane przez klienta, przy czym trzeci
jest punktem spotkania, a pozostałe 3 zostały wybrane przez usługę ukrytą.
    </p>
    
    <img alt="Usługi ukryte Tora, krok 6" src="$(IMGROOT)/THS-6.png">
    
    <p>
    Istnieją bardziej szczegółowe opisy protokołu usług ukrytych niż ta strona.
Przeczytaj <a href="<svnprojects>design-paper/tor-design.pdf">dokument
projektowy Tora</a> zawierający dogłębny opis projektu, oraz <a
href="<gitblob>doc/spec/rend-spec.txt">specyfikację spotkań
(rendezvous)</a>, zawierającą formaty wiadomości.
    </p>
  </div>
  
  
<div id = "sidecol">

#include "side.wmi"
#include "info.wmi"
</div>
  

</div>

#include <foot.wmi>

tor-webwml.git

translations for the website as wml